การทำบาป คือผลของการเป็นคนบาป

            ทุกคนเป็นคนบาป เพราะความเป็นคนบาปจึงทำให้ทุกคนทำบาป การเป็นคนบาปเป็นเหตุของการทำบาป และการทำบาปเป็นผลของการเป็นคนบาป เหมือนมะม่วงที่เป็นพันธุ์เปรี้ยวเป็นเหตุให้ออกผลเปรี้ยว และการออกผลเปรี้ยวเป็นผลของการเป็นพันธุ์เปรี้ยว

            ทุกศาสนาที่สอนว่าอย่าทำบาป จงทำดี ก็เป็นสิ่งที่ดี แต่เป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ คือการทำบาป ไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ คือการเป็นคนบาป เหมือนการห้ามไม่ให้มะม่วงพันธุ์เปรี้ยวออกผลเปรี้ยว คำสั่งนั้นจะไม่สัมฤทธิ์ผล การผิดธรรมชาติของพันธ์มะม่วงนั้น

            ทุกศาสนาที่สั่งสอนคนบาปว่าอย่าทำบาปก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ให้ผลตามคำสั่งสอน เพราะผิดธรรมชาติของคนนั้นๆ เพราะคนที่เป็นคนบาปก็ทำบาปเพราะเป็นธรรมชาติธาตุแท้ของเขา ไม่มีใครสามารถห้ามคนบาปไม่ให้ทำบาปได้ตลอดไป เพราะผิดธรรมชาติของผู้นั้น แต่อาจจะให้ผลบ้างเฉพาะกิจเฉพาะกาล คือห้ามได้บางเรื่องและบางวันเวลา แต่ไม่สามารถห้ามได้ทุกเรื่องทุกเวลา เหมือนห้ามคนไม่ให้หายใจ หรือห้ามไม่ให้รับประทานอาหาร ผู้ที่รับคำสั่งจะทำได้บางเวลาเท่านั้นจะทำตลอดกาลเวลาไม่ได้ เพราะผิดธรรมชาติของเขา

            โดยเหตุนี้เอง คนที่นับถือศาสนาทุกศาสนาที่ดี ก็ยังทำบาปกันตลอดมา ไม่มีใครเลยสักคนเดียวที่ไม่เคยทำผิดตามคำสั่งสอนของศาสนาที่คนนับถือ โดยเหตุนี้ศาสนาจึงเป็นเหมือนยาแก้ปวด ที่ใช้ระงับยับยั้งการทำบาปได้บ้างเท่านั้น แต่กำจัดบาปให้สูญสิ้นไปไม่ได้ ตราบใดที่คนบาปผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่ก็ยังคงทำบาปตลอดไป แม้คนอื่นๆจะไม่รู้ไม่เห็นก็ตาม

            แต่บัดนี้ทรงให้ประจักษ์แจ้งโดยการเสด็จมาของพระเยซูคริสต์พระผู้ช่วยให้รอดของเรา ผู้ได้ทรงทำลายความตายและนำชีวิตกับความเป็นอมตะมาสู่ความสว่างโดยทางข่าวประเสริฐ  2 ทธ.1:10

ความเป็นเป็นตัวกำหนดการกระทำไม่ใช่การกระทำกำหนดความเป็น

ต้องเป็นคนดีก่อนจึงจะกระทำดี ไม่ใช่ทำดีเพื่อเป็นคนดี

เพราะมนุษย์เป็นคนบาป ไม่สามารถเป็นคนดีด้วยตัวเองได้

ฉะนั้นต้องให้พระเจ้าเปลี่ยนเราให้เป็นคนดีก่อนจึงจะทำดีได้

เปลี่ยนเราให้เป็นเหมือนพระเจ้า เพื่อเราจะเป็นพระฉายของพระเจ้า

โดยสาธุคุณ ดร.วัลย์ เพชรสงคราม

คริสตจักรร่มเกล้า